Οι ορθές οριοθετήσεις, όπως είναι η παύση πληρωμών στο χρέος, η έξοδος από το ευρώ, η εθνικοποίηση των τραπεζών και η αναδιανομή εισοδήματος, δεν αρκούν.
Παρά τις υποσχέσεις, το βιοτικό επίπεδο των εργαζόμενων λαών στο μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης δέχτηκε τρομερά πλήγματα σε τομείς όπως η κοινωνική πρόνοια και τα πολιτικά και δημοκρατικά δικαιώματα.
Η επισφάλεια, όμως, δεν έπεσε από τον ουρανό. Δεν είναι μια φαεινή ιδέα που ξαφνικά κυρίευσε τους κυβερνώντες και τις επιχειρήσεις. Ως τάση είναι σύμφυτη στον καπιταλισμό.
Τους τελευταίους έξι μήνες ένα μεγαλειώδες πανεκπαιδευτικό κίνημα συνταράσσει τη Χιλή
Η νεολαία και το φοιτητικό κίνημα, εδώ και δεκαετίες έχει καταφέρει να εδραιωθεί στη συνείδηση του λαού σαν την αιχμή του δόρατο
Η συγκεχυμένη και αντιφατική εκδήλωση των λαϊκών διαθέσεων και η απουσία σαφούς ιεράρχησης των σημείων του βασικού τρίπτυχου, εκφράστηκε με την ανισοβαρή έκφρασή τους, η οποία προσέλαβε και μορφή, συχνά ιδιαίτερα διακριτής, χωροταξικής οριοθέτησης.
Το πρόβλημα ξεκινά ήδη από τη δεκαετία του ’70, όταν τα λεγόμενα ευρωκομμουνιστικά κόμματα υιοθετούν μια θετική στάση απέναντι στην τότε ΕΟΚ αντιμετωπίζοντάς την ως την εναλλακτική λύση απέναντι στην αντιπαράθεση ΗΠΑ-ΕΣΣΔ.
Όντως σήμερα η αμηχανία αποτελεί το κυρίαρχο στοιχείο στο γενικότερο αριστερό τοπίο, και είναι έκδηλη καταρχήν στα τμήματα της Αριστεράς που έχουν τον πιο σαφή φιλοευρωπαϊκό προσανατολισμό.