Οι ιστορικοί καιροί δεν είναι ιστορικοί γιατί εγκυμονούν μια ανεμπόδιστη ευκαιρία.

Αντιθέτως. Όσο τα διακυβεύματα μεγαλώνουν, τόσο το θεριό αγριεύει. Κι εμείς, είναι αλήθεια, ζούμε σε καιρούς ιστορικούς. Στον σύγχρονο κόσμο της κρίσης, πολύ περισσότερο στον αδύναμο κρίκο της, την Ελλάδα, το τέρας δείχνει μέρα με τη μέρα ολοένα και πιο καθαρά το αποκρουστικό του πρόσωπο. Τον οικονομικό κυνισμό της αφαίμαξης των λαϊκών στρωμάτων για το ξεπέρασμα της κρίσης, που συμπλήρωσε αρχικά ο πολιτικός κυνισμός των συγκυβερνήσεων της σύγχρονης «διακυβέρνησης μέσω διαταγμάτων», πλέον πλαισιώνει ρητά και ο ιδεολογικός κυνισμός του «ακροδεξιού κέντρου».

Οι ιστορικοί καιροί δεν είναι ιστορικοί γιατί η έκβασή τους είναι προδιαγεγραμμένη.

Καμιά θεωρία δεν μας βεβαιώνει ότι μέσα από τις αντιφάσεις και τα προβλήματά του το κτήνος θα καταρρεύσει. Όσο κοντά μπορεί να θεωρήθηκε ότι είναι η ελπίδα, τόσο εύκολα μπορεί να διαψευστεί. Όσο μεγάλη είναι η δυναμική της δυσαρέσκειας, τόσο μεγάλη μπορεί να γίνει η απογοήτευση, η ηττοπάθεια, η ιδιώτευση. Την επιτυχία του αγώνα μας, δεν μας την εγγυάται κανείς, πολύ περισσότερο η Ιστορία. Το κτήνος πρέπει να το νικήσουμε μόνοι μας.

Οι ιστορικοί καιροί δεν είναι ιστορικοί γιατί είμαστε προετοιμασμένοι από πριν να νικήσουμε.

Ποτέ κανείς αγωνιστής και καμιά αγωνίστρια, κανένα πολιτικό υποκείμενο, ποτέ ο λαός δεν είναι έτοιμος να αντεπεξέλθει στις δυσκολίες πριν κληθεί να τις αντιμετωπίσει. Θα πρέπει να έχει υπομονή, επιμονή, στρατηγικό κριτήριο. Θα πρέπει να εμπιστεύεται τις δυνάμεις του, να έχει επινοητικότητα, να μην το βάζει κάτω. Όπως λέει ο ποιητής:

Xρειάζονται πολλά, τον κόσμο για ν’ αλλάξεις:
Oργή κι επιμονή. Γνώση κι αγανάχτηση.
Γρήγορη απόφαση, στόχαση βαθιά.
Ψυχρή υπομονή, κι ατέλειωτη καρτερία.
Kατανόηση της λεπτομέρειας και κατανόηση του συνόλου.
Mονάχα η πραγματικότητα μπορεί να μας μάθει πώς
την πραγματικότητα ν’ αλλάξουμε.

Αλλά οι ιστορικοί καιροί δεν είναι ιστορικοί γιατί τους ταιριάζουν τα λόγια του ποιητή.

Μπορούν όμως να γίνουν, αν τα λόγια του ποιητή γίνουν πράξεις δικές μας.

Αν φτιάξουμε εμείς καινούργια ποιήματα. 

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Της σύνταξης..., 1

Εκτός Εαυτού, 2

When the going gets tough… | Παναγιώτης Σωτήρης, 5

Στόχοι και προϋποθέσεις της αυταρχικής θωράκισης | Κώστας Φαρμακίδης, 8

Η νοσταλγία για το 2008… | Γιώργος Νικολαΐδης, 11

19ο συνέδριο ΚΚΕ: Άρνηση της άρνησης ή μετατροπή ενός πράγματος στο αντίθετό του; | Χρίστος Τουλιάτος, 14

Για «έναν νέο ηγεμόνα σε μια νέα ηγεμονία. Από την Αριστερά της αντίστασης στην Αριστερά της εξουσίας | Γιώργος Καλαμπόκας, 17

Το φως και το τούνελ: Για την εξέλιξη της κρίσης | Δημήτρης Λένης, 21

Στουρνάρας: Το μεγάλο φορολογικό θα έρθει την άνοιξη | Αλέξανδρος Ρεκλείτης, 25

Πεντακάθαρα, θολά νερά του Αιγαίου | Παναγιώτης Τσερόλας, 28

Φάκελος | Δυαδική εξουσία: Παρελθόν, παρόν και μέλλον, 31

«Διαδρομές» της δυαδικής εξουσίας | Γιώργος Καλαμπόκας, 32

Alan Shandro: Ο Λένιν, τα σοβιέτ και η ηγεμονία | μτφ. Παναγιώτης Σωτήρης, 36

Η ιδέα του κομμουνισμού και η δυαδική εξουσία | Τάσος Μπέτζελος, 41

Οι θεσμοί εξουσίας της εαμικής επανάστασης, 1942-1944 | Δημήτρης Κουσουρής,46

Η Καταιγίδα του Γενάρη. Για την Κομμούνα της Σαγκάης | Δημήτρης Λένης, 49

Για τη δυαδική εξουσία στα χρόνια του «μακρού 1968». Η ιταλική περίπτωση | Δημήτρης Μπελαντής, 53

Δυαδική εξουσία 2.0 | Παναγιώτης Σωτήρης, 56

Η αόρατη γενιά | Δέσποινα Παρασκευά-Βελουδογιάννη, 61

Ταξιδυνεισησία: Η άγνωστη ιστορία του ελληνοαμερικανικού ριζοσπαστισμού | Συνέντευξη του Κωστή Καρπόζηλου στον Άκη Παλαιολόγο, 64

Η κρίση στην Καθολική Εκκλησία και τα πολιτικά της συμφραζόμενα | Κώστας Ράπτης, 68

Επανασχεδιδάζοντας και λογοκρίνοντας την Μπέτι Μπουπ. Γραμματέας, νοικοκυρά και «λευκή» γυναίκα | Δήμητρα Μακροπούλου, 70

Detroit Rock City ’66-’76: Motor City’s Burning | Κώστας Σακκαλής, 74

Jason Read: Αντίσταση στο παρόν: Προς μια κριτική του νεοφιλελευθερισμού | μτφ. Αφροδίτη Χριστοδουλάκου, 77

ΕΝΘΕΤΟ:

Όψεις καθημερινότητας μιας πόλης σε κρίση.

Φωτογραφίες του Άγγελου Καλοδούκα