ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΜΑΣ


Henri Lefebvre

Η εισβολή του Μάη


ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΚΤΟΣ ΓΡΑΜΜΗΣ


Τεύχος 36 |
Δευ, 28/12/2015 - 04:09

Της σύνταξης...


Δύο μήνες μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου πολλά έχουν αλλάξει.

Η εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ και ο σχηματισμός κυβέρνησης με βασική δύναμη την Αριστερά για πρώτη φορά στον τόπο μας έδωσε πολιτική έκφραση στη βαθιά απονομιμοποίηση του προηγούμενου αστικού πολιτικού προσωπικού, εκπροσωπώντας και διεκδικώντας ξανά την ελπίδα.

Πολύ περισσότερο έδωσε την αίσθηση ότι μπορούμε να πάρουμε μια ιδεολογική και δημοκρατική ανάσα σε σχέση με τον ακροδεξιό αυταρχικό μνημονιακό θίασο του Σαμαρά και των συν αυτώ.

Πολλά έχουν αλλάξει, τα ουσιώδη όμως παραμένουν:

Και δεν αναφερόμαστε μόνο στις επιπτώσεις της κρίσης, που είναι άλλωστε τόσο βαθιές και συσσωρευμένες που θα ήταν αδύνατο να ανατραπούν εν μία νυκτί.

Ούτε γράφουμε από τη σκοπιά κάποιας εύκολης κριτικής σε μια άλλη εκδοχή της Αριστεράς που αναλαμβάνει την κυβερνητική εξουσία.

Τα ουσιώδη παραμένουν.

Γιατί οι δύο αυτοί μήνες δεν ισχυροποίησαν απλώς την αποδοχή του ΣΥΡΙΖΑ από τα λαϊκά στρώματα· ανέδειξαν ήδη και το όριο των «φιλολαϊκών» δυνατοτήτων ενός πολιτικού σχεδίου που εγγράφεται πεισματικά εντός του ευρωπαϊκού πλαισίου και των βασικών προϋποθέσεών του.

Γιατί έδειξαν και δείχνουν καθημερινά ότι η αριστερή πολιτική δεν μπορεί να διεκδικεί την ομαλότητα και να μένει εγκλωβισμένη στα στενά όρια του κράτους και την παραδεδομένη, κοινοβουλευτική πρακτική της.

Παραμένουν γιατί, σε τελική ανάλυση, παραμένει η αδυναμία να υλοποιηθεί στο πολιτικό σκηνικό μια ταξική στρατηγική, ριζικά ανταγωνιστική προς την αστική.

Και αυτός είναι ο λόγος της αμηχανίας που κατακλύζει, παρά τη φαινομενική τους αυτάρκεια, όλες τις εκδοχές της Αριστεράς για την επόμενη μέρα· πρωτίστως τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά όχι μόνο αυτόν.

Γιατί σήμερα οι ανεπάρκειες και η αδυναμία χαρακτηρίζουν περισσότερο από κάθε άλλη φορά στο πρόσφατο παρελθόν και τις δυνάμεις που επιλέγουν να διατάσσονται δομικά ως «κόμματα αντιπολίτευσης», αρνούμενες να αναγνωρίσουν το διακύβευμα της εξουσίας, καταλήγοντας –άθελά τους ίσως– απλώς να αναπαράγουν τις προϋποθέσεις της αστικής ηγεμονίας.

Αφορά και εμάς.

Αυτός είναι ο λόγος που η ανάγκη να αλλάξουμε σήμερα τους κανόνες του παιχνιδιού είναι επιτακτική.

 

Σ’ αυτό το τεύχος…

Το νέο Εκτός Γραμμής αναλαμβάνει την ευθύνη της ρήξης· εξετάζει τάσεις και δυναμικές στο υπόβαθρο των βουλευτικών εκλογών του Ιανουαρίου, ερευνά τις ηγεμονικές αντιπολιτευτικές στρατηγικές εντός της Δεξιάς, και αναλύει τις διαφορετικές πολιτικές απέναντι στο χρέος. Αναζητώντας τις ορίζουσες μιας αριστερής πολιτικής για την «επόμενη μέρα», προσεγγίζει εκ νέου την αναγκαιότητα της εθνικής κυριαρχίας και του λαϊκού αυτοπροσδιορισμού, την καταστατικότητα της εξόδου από το ευρώ και την προοπτική της παραγωγικής ανασυγκρότησης σε σοσιαλιστική κατεύθυνση· ψηλαφεί το ερώτημα μιας «νέας δημοκρατίας», στοχεύει στη συλλογική διεκδίκηση δικαιωμάτων, και λέει «αντίο» σε όσα όρισαν τις παθογένειες της Αριστεράς.

Επιστρέφει στα τραγικά γεγονότα τού Σαρλί Εμπντό για να δει την αποτύπωσή τους στη γαλλική κοινωνία. Ταξιδεύει στη Συρία και στο Κομπάνι για να προσεγγίσει, στον αντίποδα του ISIS, το ερώτημα «Ισλάμ και αντίσταση»· διασχίζει τον Ατλαντικό με κατεύθυνση τη Βενεζουέλα για να προσεγγίσει τις περιπέτειες και τις αντιφάσεις του «σοσιαλισμού του 21ου αιώνα», και από τη Βενεζουέλα πάει στο Φέργκιουσον για να φωνάξει «BlackLivesMatter!», ενώ, με αφορμή τη φούσκα των φοιτητικών δανείων στις ΗΠΑ, αναρωτιέται αν «ο Θείος Σαμ τρώει τα παιδιά του».

Επιχειρεί να πάει πέρα και ενάντια από τη ρητορική του (αντι)bullying, και επισκέπτεται τη σχολική τάξη για να πάρει μαθήματα διαπολιτισμικής εκπαίδευσης. Σχολιάζει την κρίση μέσα από πρόσφατα σκίτσα του σπουδαίου Αλτάν, αναζητά έναν «υπερήρωα» στις σελίδες των κόμιξ και στη μεγάλη οθόνη, ενώ παρακολουθεί την υπέροχη Χειμερία νάρκη του Νουρί Μπιλγκέ Τσεϊλάν. Συζητά με τον διάσημο μαρξιστή ανθρωπολόγο Εμμανουέλ Τερραί και ανακεφαλαιώνει τις περίφημες «Θέσεις» του Ετιέν Μπαλιμπάρ.

 

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Της σύνταξης..., 1

Εκτός εαυτού, 2

Η ευθύνη της ρήξης | Παναγιώτης Σωτήρης 5

Τάσεις και δυναμικές στο υπόβαθρο των βουλευτικών εκλογών του Ιανουαρίου | Άγγελος Κοντογιάννης-Μάνδρος 8

Δεξιά και αντιπολίτευση | Γιώργος Νικολαΐδης 11

Οι περιπέτειες του χρέους: Aπό τη διαγραφή στην επιμήκυνση… | Χρίστος Τουλιάτος 14

Το τριήμερο της τρομοκρατίας που συγκλόνισε το Παρίσι: Σαρλί Εμπντό, Μονρούζ, Πορτ ντε Βανσέν | Γρηγόρης Γεροτζιάφας17

Βενεζουέλα: Περιπέτειες και αντιφάσεις του «σοσιαλισμού του 21ου αιώνα» | Άγγελος Κοντογιάννης-Μάνδρος 19

BlackLivesMatter. Μια ματιά στην Αμερική του Φέργκιουσον | Αλέξανδρος Γεωργίου 24

Εξτρεμιστοφοβία», Ισλάμ και αντίσταση | Νίκος Βασιλόπουλος 27

 

Φάκελος | Η επόμενη μέρα 30

Η διαρκής αναγκαιότητα της εθνικής κυριαρχίας | Παναγιώτης Σωτήρης 31\

Έξοδος από το ευρώ: Το πρώτο βήμα | Δημήτρης Λένης 36

Η παραγωγική ανασυγκρότηση και η αναγκαία «τεχνική της ρήξης» | Τάσος Βασιλειάδης και Φώτης Μπίλιας 41

Ξανακοιτώντας κατάματα το ερώτημα μιας «νέας δημοκρατίας» | Νίκος Βασιλόπουλος 45

Περί δικαιωμάτων: Θεσμική κατοχύρωση αντί για συλλογική διεκδίκηση; | Κώστας Φαρμακίδης 49

Αντίο σε όλα αυτά | Κώστας Ράπτης 52

 

Ο Θείος Σαμ τρώει τα παιδιά του; | Αντώνης Βαρσάμης 55

Διαπολιτισμική εκπαίδευση και σχολική πραγματικότητα | Εύα Πολίτου 59

Ενάντια και πέρα απ’ τη ρητορική του (αντι)bullying | Ανδρέας Βατσινάς 63

I need a superhero! | Δήμητρα Μακροπούλου 67

Η Χειμερία νάρκη του Νουρί Μπιλγκέ Τσεϊλάν | Μαρίνα Φαρμακίδη 70

«Διάβασα το Για τον Μαρξ ως ένα είδος απελευθέρωσης». Συνέντευξη με τον Emmanuel Terray | μτφ. Παναγιώτης Σωτήρης 74

Étienne Balibar: Θέσεις | μτφ. Τάσος Μπέτζελος-Άρης Στυλιανού 79

 

ΕΝΘΕΤΟ

Αλτάν εν κρίσει

ΔΙΑΒΑΣΤΕ

ΕΚΤΟΣ ΥΛΗΣ|
30/05/2023 - 12:10

Η Απάντηση στον Τζων Λιούις συνιστά πριν απ’ όλα μια εξαιρετική εισαγωγή στον μαρξισμό του Αλτουσέρ, ένα αλτουσεριανό μανιφέστο.

ΕΚΤΟΣ ΥΛΗΣ|
17/01/2023 - 17:34

Ο Φεμινισμός για το 99%, από τα πιο σημαίνοντα κείμενα του ρεύματος της κοινωνικής αναπαραγωγής, είναι γέννημα-θρέμμα της Παγκόσμιας Φεμινιστικής Απεργίας.

ΘΕΩΡΙΑ|
16/12/2021 - 14:44

Τον Νοέμβριο του 1977, από το βήμα του συνεδρίου που διοργάνωσε στη Βενετία η εφημερίδα Il Manifesto, ο Αλτουσέρ αναφωνεί «Επιτέλους, η κρίση του μαρξισμού!».

ΚΟΙΝΩΝΙΑ/ΚΙΝΗΜΑΤΑ|
09/02/2021 - 16:16

Ένα κίνημα για δημόσιο, δωρεάν και δημοκρατικό πανεπιστήμιο, είναι πρώτα απ’ όλα ένα κίνημα για ανοιχτό πανεπιστήμιο.