



Η συλλήβδην «καταδίκη της τρομοκρατίας» συσκοτίζει την αναμέτρηση με ένα πολιτικό φαινόμενο.
Η Ε.Ε. καταφεύγει σε μια ακόμα πιο δυστοπική εκδοχή ολοκλήρωσης, που επιταχύνει την ίδια της την κρίση.
Ο αναπληρωτής καθηγητής Γ. Παύλος κατήγγειλε φοιτητές παρουσιάζοντας τη συνδικαλιστική δράση τους ως εγκληματική.
Στο πλευρό των διωκόμενων φοιτητών τοποθετούνται πλήθος φοιτητικοί σύλλογοι αλλά και πανεπιστημιακοί.
Η βαθιά πολιτική κρίση δεν αφορά μόνο τις επιμέρους πολιτικές ελίτ αλλά τον πυρήνα του ίδιου του «ευρωπαϊκού οικοδομήματος» και της «ευρωπαϊκής προοπτικής».
Προϋπόθεση για να προσεγγίσουμε τα γεγονότα είναι να ξεφύγουμε από την άποψη ότι επρόκειτο για ένα πραξικόπημα-οπερέτα.
Η στιγμή της συνθηκολόγησης ήταν στιγμή ευθύνης για την αριστερά της ρήξης. Και δεν σταθήκαμε στο ύψος αυτής της ευθύνης.
Οι διεθνείς οργανισμοί, όπως η Ε.Ε., αντιπροσωπεύουν την πραγματική κυριαρχία του κεφαλαίου. Ο ευρωπαϊσμός είναι ο εθνικισμός του κεφαλαίου.