Η κρίση των παραδοσιακών κομμάτων και η αδυναμία της αριστεράς τοποθετεί τους Γάλλους ανάμεσα στην ακροκεντρώα νεοφιλελεύθερη μεταδημοκρατία και την ακροδεξιά.
Δεν καλούμε μόνο σε γιορτή αλλά σε αγώνα. Δεν υπερασπιζόμαστε μόνο μια πράξη αλληλεγγύης σε πρόσφυγες αλλά και μια στρατηγική.
Η σύνθεση της μαρξικής με τη φουκωική ανατομία της (καπιταλιστικής) εξουσίας δεν είναι διανοητικό παιχνίδι για ακαδημαϊκούς.
Στον Φουκώ η σχέση της οικονομίας και της πολιτικής είναι μια σχέση εμμενής.
Αυτή η γενιά δεν έχει τίποτε άλλο πια να χάσει γιατί έχουν ξεπουλήσει ακόμα και τις αλυσίδες της.
Χρειαζόμαστε σήμερα μια «μεταεθνική», αποαποικιακή και αντιρατσιστική αντίληψη του λαού ως υποκειμένου της κυριαρχίας και του κοινωνικού μετασχηματισμού.
Η βαθιά πολιτική κρίση δεν αφορά μόνο τις επιμέρους πολιτικές ελίτ αλλά τον πυρήνα του ίδιου του «ευρωπαϊκού οικοδομήματος» και της «ευρωπαϊκής προοπτικής».
Το Levica αποτελεί την πρώτη σημαντική προσπάθεια δημιουργίας μαζικού εργατικού κόμματος, που μάλιστα αναμένεται να μπει στη βουλή στις επικείμενες εκλογές.