Με μια δήλωση με πολλαπλές αναγνώσεις ο Μιχαλολιάκος ανέλαβε την «πολιτική ευθύνη» εκ μέρους της Χ.Α. για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, προκαλώντας ως συνήθως την έκπληξη και την οργή του πολιτικού κόσμου και των ΜΜΕ.

Ωστόσο, μια πιο ψύχραιμη ανάγνωση της δήλωσης του αρχηγού της Χ.Α. θα έδειχνε ότι όχι μόνο δεν έχουμε την άναληψη «πολιτικής ευθύνης» με την πραγματική έννοια του όρου, αλλά στην ουσία αποποίησή της.

Η πλήρης δήλωση του Μιχαλολιάκου είναι η εξής: «Εις ό,τι αφορά την πολιτική ευθύνη για τη δολοφονία στο Κερατσίνι, την αναλαμβάνουμε. Αλλά ποινική ευθύνη δεν υπάρχει! Αν υπήρχε, γιατί δεν υπήρξε ποτέ για την δολοφονία του Τεμπονέρα, για τη δολοφονία του Λαμπράκη; Είναι δυνατόν ένα ολόκληρο κόμμα να κατηγορείται γιατί ένας οπαδός, ένας φίλος του κόμματος προέβη σε μια καταδικαστέα πράξη;»

Προφανώς και πρόκειται για μια πολύ μελετημένη δήλωση που στόχο έχει το ξεδίπλωμα της υπερασπιστικής γραμμής της Χ.Α. Εξομοιώνοντας τη δολοφονία του Φύσσα με τη δολοφονία του Λαμπράκη και του Τεμπονέρα, εξομοιώνει τη Χ.Α. με την υπόλοιπη δεξιά. Με άλλα λόγια λέει: «Και άλλες φορές η δεξιά έχει ξεφύγει και έχει σκοτώσει αριστερούς, αλλά δεν διαλύσαμε ούτε την ΕΡΕ, ούτε τη ΝΔ, ούτε μπήκε φυλακή ο Καραμανλής και ο Μητσοτάκης». Κοινώς, «είμαστε το ακραίο δεξιό κόμμα, που κάποιοι φίλοι του ξέφυγαν, μπορεί να φταίμε για το πάθος τους, αλλά δεν κάναμε κάτι που δεν έχει ξαναγίνει».

Διάχυτη είναι η προσπάθεια να δείξει ότι ο πολιτικός πυρήνας της Χ.Α. δεν είναι άλλος από αυτόν της δεξιάς –απλώς πιο έντονος και αυθεντικός–, ότι είναι ένα κανονικό πολιτικό κόμμα που δεν το χωρίζει με τα υπόλοιπα κόμματα η άβυσσος που λέγεται ότι το χωρίζει. Άλλωστε λίγο πριν ο Μιχαλολιάκος είπε: «Εις ότι αφορά τον ακτιβισμό, υπήρχαν επίλεκτα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας και του δημοσιογραφικού κόσμου που κάποτε είχαν ανάλογες ομάδες περιφρουρήσεως. Στην Καλαμάτα είχαν γίνει μεγάλα επεισόδια. Είχαν πέσει πυροβολισμοί, είχαν γίνει τραυματισμοί. Σε αυτά δεν βλέπω κανείς να αναφέρεται!» Ίσως δουλεύοντας σιγά σιγά το προφίλ του πολιτικού κόμματος «σαν τα άλλα», που απλώς οι οπαδοί του μπορεί να παραφέρονται, να προβάρει και το κοστούμι της σοβαρής αντιπολίτευσης, ρόλος που δεν φαίνεται να χαλάει και ιδιαίτερα διάφορους κύκλους του συστήματος, μπροστά στον κυοφορούμενο μεγάλο συνασπισμό που θα βγάλουν οι επικείμενες εκλογές. Άλλωστε και για τους ίδιους τους Χρυσαυγίτες, καλός ο ακροδεξιός ακτιβισμός, αλλά ίσως να υπάρχει και τρίτος δρόμος προς τον εθνικοσοσιαλισμό…

Φυσικά, τμήμα των ψηφοφόρων της Χ.Α. μπορεί να πιστεύει ότι με αυτή τη δήλωση ο αρχηγός αναλαμβάνει με θάρρος την ευθύνη των πράξεών του: απολύτως αναμενόμενη εξέλιξη, αλλά και πλήρως ενταγμένη στη στοχοθεσία της δήλωσης Μιχαλολιάκου. Ως γνωστόν, ο διπλός λόγος της Χ.Α. στοχεύει να παρουσιάζει την οργάνωση αφενός, προς το πλατύ κοινό, ως κανονοκοποιημένο αν και ακραίο τμήμα της δεξιάς πτέρυγας, και αφετέρου, προς τους «μυημένους», ως την οργάνωση που «ακονίζει συνεχώς της ξιφολόγχες της στα πεζοδρόμια». Και αυτό το τελευταίο ήταν απολύτως αναγκαίο για τη συσπείρωση της Χ.Α. όχι μόνο ενόψει εκλογών, αλλά κυρίως έπειτα από τις πρόσφατες αποφυλακίσεις των ηγετικών στελεχών της, που –μέσω αυτής της δήλωσης– δίνουν το «παρών».

Δεν πρόκειται λοιπόν παρά για μια συνηθισμένη κυνική πρακτική των φασιστικών και κάθε είδους συμμοριών: κλείνοντας το μάτι στους «πεισμένους στρατιώτες» τους, δίνουν ταυτόχρονα το μικρό ψάρι για να τη γλιτώσει το μεγάλο, αποποιούμενες επί της ουσίας της ευθύνες τους.
Καλά να πάθει το μικρό ψάρι, άξιο της μοίρας του και να το βλέπουν όλοι αυτό, πρέπει όμως να φάμε και το μεγάλο!