Website Εκδόσεις Περιοδικό Λέσχη
ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΜΑΣ
Από τους σκηνοθέτες που ξεπήδησαν από το καζάνι οργισμένων αντιφάσεων της δεκαετίας του ’60, ο Πιερ Πάολο Παζολίνι ήταν ο πιο αντιφατικός, ο πιο στοχαστικά πολιτικός και ο πιο μακροπρόθεσμα επιδραστικός.
Ο βαθύτερος λόγος που η έξοδος, στην τρέχουσα συγκυρία, μπορεί είναι ένα σημαντικό πρώτο βήμα για τη μετάβαση σε ένα άλλο κοινωνικό υπόδειγμα είναι ακριβώς η φύση του χρήματος.
Η ρήξη με την Ε.Ε. είναι μια αναγκαία διεργασία επανακατοχύρωσης της λαϊκής κυριαρχίας. Συμπυκνώνει ένα δημοκρατικό αίτημα αυτοκαθορισμού της εργαζόμενης πλειοψηφίας σε ένα δοσμένο γεωγραφικό χώρο.
Από την πλευρά του κυρίαρχου αστικοδημοκρατικού λόγου τα επιχειρήματα για μια επιχείρηση κατά της ΧΑ είναι καθαρά
...Κι έτσι, από το καλοκαίρι και μετά, και κυρίως το τελευταίο τρίμηνο, φως άρχισε να αχνοφέγγει στο βάθος
Και όμως: Kαι στον κινέζικο «παράδεισο» (παράδεισο για το κεφάλαιο, όχι για τους εργαζόμενους) έχουν εμφανιστεί αρουραίοι.
Ο μόνος πολιτικός προγραμματικός σκοπός που παραμένει αληθής και σταθερός στον προγραμματικό φασιστικό λόγο είναι η κατάληψη της κρατικής εξουσίας. Η κατάληψη της εξουσίας με όλα τα μέσα, αν χρειαστεί ακόμα και τα νόμιμα.
Οι μήνες του υπερπληθωρισμού σήμαναν την οριστική μετάβαση ευρύτατων μικροαστικών στρωμάτων προς εθνικιστικές, μοναρχικές και ακροδεξιές ιδεολογικές τοποθετήσεις, αφού τον υπερπληθωρισμό τον χρεώθηκε το μπλοκ της Βαϊμάρης.
