



Σαφής προτεραιότητα είναι το «όχι στον πόλεμο» και η προσπάθεια συντονισμού των αντιπολεμικών φιλειρηνικών αντιιμπεριαλιστικών κινημάτων σε Ελλάδα και Τουρκία.
Χρειαζόμαστε άμεσα ένα κίνημα κατά του πολέμου απαιτώντας να σταματήσει εδώ και τώρα η ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Συρία.
Η κατάληψη του Αφρίν ανοίγει τον δρόμο για εθνοκάθαρση της περιοχής από την Άγκυρα και τους τχζιχαντιστές συμμάχους της.
Eίναι η επαναφορά της θανατικής ποινής στην Τουρκία ο επιθανάτιος ρόγχος ενός φαινομένου που εξαλείφεται από τον κόσμο, ή είναι μία εικόνα από το μέλλον;
Οι εικόνες πολιτών να λιντσάρουν στρατιώτες και να βαράνε προσοχή σε αστυνομικά οχήματα συνιστά σχεδόν αλλαγή υποδείγματος για την τουρκική κοινωνία.
Η απόπειρα πραξικοπήματος στην Τουρκία αποτελεί εκδήλωση των αντιθέσεων που συσσωρεύονται τα τελευταία χρόνια στη χώρα. Ήταν όμως προορισμένη να αποτύχει.
Τέτοια κινήματα αποτελούν μια τεράστια πρόκληση για την Αριστερά. Χωρίς μια πολιτική έκφραση και συμπύκνωση που να αναλογεί στο δημοκρατικό και χειραφετητικό περιεχόμενό τους, κινδυνεύουν να μείνουν μετέωρα ή να απαντηθούν με ενδοσυστημικές ή ακόμη και αντιδραστικές λύσεις, όπως δείχνει και η εξέλιξη της Αραβικής Άνοιξης.