Website Εκδόσεις Περιοδικό Λέσχη
ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΜΑΣ
Αντιμετωπίζουμε τον πόλεμο πρωτίστως ως αποτέλεσμα του ανταγωνισμού των αστικών τάξεων, γι’ αυτό και δεν ταυτιζόμαστε με τις πολεμοκάπηλες αστικές πολιτικές.
Το ζήτημα της Τουρκίας είναι ότι δεν γίνεται επίλυση κουρδικού προβλήματός χωρίς απώλεια εδάφους.
Πώς θα μπορούσε οποιοδήποτε άλλο μέρος στον πλανήτη να είναι το σπίτι του, εκτός από την Παλαιστίνη – που δεν είχε επισκεφτεί ποτέ;
Προϋπόθεση για να προσεγγίσουμε τα γεγονότα είναι να ξεφύγουμε από την άποψη ότι επρόκειτο για ένα πραξικόπημα-οπερέτα.
Το Υπουργείο απέσπασε την αρμοδιότητα που είχε αναθέσει στις Επιτροπές επειδή οι αποφάσεις τους δεν εναρμονίστηκαν με το πλαίσιο της Κοινής Δήλωσης ΕΕ-Τουρκίας.
Κατά τη διάρκεια της μεταπολεμικής περιόδου η αναπτυξιακή πολιτική της χώρας χαρακτηρίστηκε από κρατικό παρεμβατισμό και στηρίχτηκε πρωτίστως στον έλεγχο των εισαγωγών καθώς και στις ξένες επενδύσεις.
Το ιδεολογικό στοιχείο που προσέφερε ο Ερντογάν εμφανίζει ρωγμές: η Τουρκία φαίνεται κοινωνικά χωρισμένη στις ευρωπαϊκές δυτικές ακτές, στην ενδιάμεση Ανατολία των ανερχόμενων «ισλαμοκαπιταλιστών» και στη βαθιά, υπανάπτυκτη Ανατολή.
Μπορούμε να συγκεφαλαιώσουμε την αντίσταση ως το αποτέλεσμα στη βίαιη επέκταση των αγοραίων μορφών στην οικονομία, στον δικτατορικό και σουλτανικό μετασχηματισμό του καθεστώτος στο πολιτικό επίπεδο, και στην αυξανόμενη ορατότητα των πολιτικών ισλαμοποίησης στο ιδεολογικό επίπεδο.
