Είναι εκκωφαντική σήμερα η ανάγκη για συγκρότηση των γυναικών των πληττόμενων τάξεων. Το βάθεμα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, που γίνεται ακόμα πιο σκληρό με το πρόσχημα της κρίσης, συνεχίζει να στέλνει, αλλά αυτή τη φορά σε ακόμα πιο μαζική κλίμακα και με ακόμα πιο νομιμοποιημένο τρόπο, τις γυναίκες στη μετανάστευση, στη μαύρη αγορά εργασίας, στον αποκλεισμένο και εκτός κοινωνικού ελέγχου ιδιωτικό χώρο και στην εκτεταμένη απλήρωτη οικιακή εργασία. Τη στιγμή λοιπόν που τα γυναικεία σώματα επιδιώκεται να γίνουν νέα πεδία καπιταλιστικής κερδοφορίας, συνεχίζουν με ακόμα μεγαλύτερη ένταση να αποτελούν πεδία άσκησης ακραίων πατριαρχικών και σεξιστικών πρακτικών, πεδία επιτέλεσης αντρισμών, σὠματα που δεν τους αξίζει να ζήσουν ή να πενθηθούν. Οι δεκάδες γυναικοκτονίες, η αύξηση των κρουσμάτων ενδοοικογενειακής βίας, βιασμών και παρενοχλήσεων επιβεβαιώνουν την παραπάνω εκτίμηση με τον πιο καθοριστικό τρόπο.

Τίποτε από όλα αυτά όμως δεν μένει αναπάντητο από το φεμινιστικό κίνημα διεθνώς, που επιχειρεί να ανασυγκροτηθεί, να πάρει πρωτοβουλίες και να ανασχέσει τον συσχετισμό των τελευταίων δεκαετιών. Εμπνεόμαστε από τις συντρόφισσες και αδερφές μας στην Ισπανία, στη Λατινική Αμερική και σε κάθε σημείο της γης που βγάζουν τη γλώσσα απέναντι στην απειλή, διεκδικούν δημόσιο χώρο, πασχίζουν να οργανωθούν και γίνουν ορατές.

Στην Ελλάδα της μετανάστευσης, της μαύρης εργασίας, της οικιακής εκμετάλλευσης και της περιθωριοποίησης της έμφυλης ταυτότητας και του σεξουαλικού προσανατολισμού, στην Ελλάδα της ήττας της αριστεράς, αλλά και όλων εμάς που αρνούμαστε να το βάλουμε κάτω, πιστεύουμε ότι έχουμε ανάγκη, περισσότερο παρά ποτέ, τον κινηματικό και πολιτικό συντονισμό των φεμινιστικών κινήσεων της εκτός των τειχών αριστεράς. Έχουμε ανάγκη από μια συνάντηση γυναικών και φεμινιστικών ομάδων που θα επιδιώξει να συγκροτήσει και να ανασυγκροτήσει όλες εκείνες τις πρακτικές αλλά και τον πολιτικό λόγο που θα μας δώσει δύναμη κινηματικής διεκδίκησης και πολιτικής σύγκρουσης, και θα συμβάλει στην ενδυνάμωση του φεμινιστικού κινήματος.

Φανταζόμαστε αυτή τη φεμινιστική συνάντηση ως μια πολιτική πρωτοβουλία με μόνιμα χαρακτηριστικά. Δεν μας αρκεί απλώς ένας συντονισμός των γυναικείων ομάδων οργανώσεων, που θα συνεδριάζει όταν προκύπτει κάποιο ζήτημα ή προκειμένου να οργανώσει μια κινηματική παρέμβαση. Ένας τέτοιου είδους συντονισμός μπορεί να υπάρχει για να καλύπτει έκτακτες ανάγκες πολιτικής ή κινηματικής φύσης. Εμείς επιδιώκουμε να διαμορφώσουμε τον χώρο εκείνο που θα συνέχει οργανικά και ολομελειακά τις συντρόφισσες της ριζοσπαστικής-επαναστατικής αριστεράς, θα έχει διακριτή παρουσία, διαδικασίες, όνομα και σύμβολα, που θα μπορεί να παρεμβαίνει με κινηματικές πρακτικές και πρωτοβουλίες στο κοινωνικό επίπεδο, ενώ ταυτόχρονα θα αρθρώνει έναν θετικό πολιτικό λόγο, που θα ανοίγει ζητήματα, θα εγείρει προβληματισμούς και θα παρεμβαίνει στην ανοιχτή συζήτηση της ριζοσπαστικής-επαναταστικής αριστεράς για τη στρατηγική, όχι απλώς εμπλουτίζοντάς τη με φεμινιστικό περιεχόμενο αλλά τροφοδοτώντας κι εξοπλίζοντάς τη με τα ασφαλώς αναγκαία πολιτικά εργαλεία που, πιστεύουμε, μόνο μια τέτοια διαδικασία θα μπορούσε να κομίσει.

Σκοπός μας είναι να δημιουργήσουμε τον χώρο εκείνο όπου θα μπορούν να συναντιούνται συντρόφισσες, είτε εντάσσονται σε κάποια οργάνωση είτε αυτή τη στιγμή βρίσκονται διασπαρμένες στην πολιτική γεωμετρία τής εκτός των τειχών αριστεράς. Τον χώρο όπου θα μπορούν να συζητούν με τρόπο συνεκτικό και όχι διακεκομμένο ή με την ευκαιρία κάποιας παραβίασης εργασιακού δικαιώματος ή δικαιώματος στον έμφυλο προσδιορισμό και στην επιλογή σεξουαλικού προσανατολισμού. Έχουμε ανάγκη την από κοινού οικοδόμηση ενός φεμινιστικού βηματισμού που δεν θα είναι ένα απλό μπούλετ στο πρόγραμμα κάποιας οργάνωσης, αλλά ένας σαφής προσανατολισμός, μια φεμινιστική στρατηγική.

Είμαστε πλέον πεισμένες ότι μια κομμουνιστική, επαναστατική αριστερά ή θα είναι φεμινιστική ή δεν θα υπάρξει. Γι’ αυτόν τον λόγο επιδιώκουμε να εφοδιάσουμε τις οργανώσεις μας με σκέψη, υλικό και σχέδιο για μια φεμινιστική επαναστατική στρατηγική.

Περιγράφουμε μια πρωτοβουλία της οποίας η λειτουργία θα ιχνογραφεί έναν διαφορετικό τρόπο συζήτησης, διαμάχης και σύνθεσης, που σε κάθε του βήμα θα πασχίζει να αντιπαρατίθεται με το κυρίαρχο πατριαρχικό πρότυπο ενός μάτσο στησίματος και μιας στελεχιακού τύπου αντιπαράθεσης, που δεν εκλείπουν από καμία οργάνωση της ριζοσπαστικής-επαναστατικής αριστεράς σήμερα. Μιας πρωτοβουλίας που θα παλεύει να δείξει ότι ο φεμινιστικός τρόπος σκέψης είναι ταυτόχρονα και ένας τρόπος συντροφικής συνύπαρξης, ικανός να ανοίξει νέους δρόμους συγκρότησης αλλά και συμμαχιών της ριζοσπαστικής-επαναστατικής αριστεράς, που σήμερα εμποδίζονται όχι μόνο από τη συνθήκη της ήττας αλλά και από τον πατριαρχικό τρόπο συγκρότησης και συζήτησης των οργανώσεών μας.

Με ορίζοντα το εγγύς μέλλον, μια τέτοια πρωτοβουλία, ας την ονομάσουμε προς το παρόν «φεμινιστική πρωτοβουλία» για να συνεννοούμαστε, θα μπορεί με τη σειρά της να κάνει ένα πλατύ κάλεσμα για τη «συνέλευση της 8ης Μάρτη» (ας την ονομάσουμε προς το παρόν κι αυτή έτσι για να συνεννοούμαστε), που θα επιχειρήσει να σηκώσει το βάρος της κίνησης για «απεργία των γυναικών στο σπίτι και στη δουλειά», σε συνέχεια του λαμπρού παραδείγματος των φεμινιστριών της Ισπανίας, όπως πολύ εύστοχα έχει ήδη προταθεί από συντρόφισσες. Αντιλαμβανόμαστε ότι η συνέλευση αυτή θα έχει κατά βάση κινηματικά χαρακτηριστικά και θα λειτουργεί ενιαία, με ένα όνομα, διακριτό λόγκο, συνθήματα κ.λπ. Ο κινηματικός-κοινωνικός χαρακτήρας της «συνέλευσης 8ης Μάρτη» καθώς και το στοχευμένο περιεχόμενο και η συγκεκριμένη καμπιάνια της εκτιμούμε ότι δίνουν τη δυνατότητα η συνέλευση αυτή να συνέχει όλες ανεξαιρέτως τις γυναικείες κινήσεις της ριζοσπαστικής-επαναστατικής αριστεράς, από κοινού με σωματεία, συνδικάτα κ.λπ. Έτσι θα μπορεί να υλοποιήσει ένα ηχηρό κινηματικό γεγονός που θα αφήσει το στίγμα του, αλλά και θα επιδιώξει να συστηματοποιήσει μια τέτοια συνελευσιακή λειτουργία, η οποία θα συντονίζει τη διενέργεια αντίστοιχων γεγονότων και στο μέλλον.

Θεωρούμε λογικό η «φεμινιστική πρωτοβουλία» να λειτουργεί εντός της «συνέλευσης της 8ης Μάρτη» ως ένα ενιαίο πολιτικό κέντρο, χωρίς αυτό προφανώς να σημαίνει ότι θα απαιτεί την απόκρυψη των διαφορετικών προσεγγίσεων ή ακόμα και των διαφωνιών μας. Προσδοκούμε όμως η «φεμινιστική πρωτοβουλία» να μπορεί να συνέχει τα μέλη της ως μια συγκροτημένη ομάδα που θα τείνει, μέσα σε κινηματικές-κοινωνικές δομές όπως η «συνέλευση της 8ης Μάρτη» ή όποια άλλη υπάρξει στο μέλλον, να αίρει την ανάγκη των συντροφισσών να εκφράζονται διά των γυναικείων ομάδων των οργανώσεών τους, αντικαθιστώντας την με την ανάγκη για ενιαία έκφραση μέσα από τη «φεμινιστική πρωτοβουλία».
Θέλουμε η συζήτηση αυτή να πάρει τον χώρο και τον χρόνο που χρειάζεται για να ανοίξει πλατιά, ώστε στη διαμόρφωση ενός μάχιμου περιεχομένου να συμβάλουν όσο το δυνατόν περισσότερες συλλογικότητες, γυναικείες ομάδες και αγωνίστριες. Κατανοούμε ότι οι ανάγκες του σήμερα είναι ήδη πιεστικές και ακριβώς απέναντι σε αυτό το δεδομένο θέλουμε να επιχειρήσουμε τη μεγαλύτερη δυνατή συσπείρωση.

Θέλουμε επίσης να σημειώσουμε, με πλήρη ειλικρίνεια, ότι δεν σκοπεύουμε είτε να υποκαταστήσουμε κάποια ήδη υπάρχουσα προσπάθεια, είτε να προσπεράσουμε κάποια υπαρκτή πρωτοβουλία, είτε ακόμη και να παρουσιάσουμε ως δικές μας ήδη κατατεθημένες ιδέες. Έγνοια μας είναι να μπορούμε να συζητήσουμε χωρίς βιάση και χωρίς αποκλεισμούς, σε έναν ανοιχτό δημόσιο διάλογο, δίνοντας ταυτόχρονα έμφαση στο περιεχόμενο αλλά και στο εύρος των συμμετεχουσών.
Αντιλαμβανόμαστε ότι μια τέτοια πρωτοβουλία είναι ιστορικά πρωτότυπη και ειδικά σε μια περίοδο σαν τη σημερινή, με δεδομένη την κατάσταση των υποτελών τάξεων και της αριστεράς, μοιάζει με τοπίο αχαρτογράφητο. Γι’ αυτόν τον λόγο δεσμευόμαστε να μπούμε σε όλες τις απαραίτητες διαδικασίες με πνεύμα ανοιχτής, συντροφικής και ειλικρινούς συζήτησης, διάθεση αυτοαναίρεσης και πίστη ότι το «σωστό» θα προέλθει περισσότερο μέσα από κοινούς πειραματισμούς και λιγότερο μέσα από τη διαμάχη ήδη διαμορφωμένων θέσεων.