Θεωρητικά η θρησκεία κάθε χωράς ανήκει στην κουλτούρα της. Η κουλτούρα κάθε χωράς έχει σκοπό να ενώνει τους λαούς, να φέρνει κοντά τους ανθρώπους. Πώς μπορούμε να λέμε πως οι θρησκείες ανήκουν στην κουλτούρα κάθε χώρας όταν με τον έναν η τον άλλον τρόπο σκορπούν μίσος και διακρίσεις ανάμεσα στους ανθρώπους; Και βέβαια οι εκπρόσωποί της προσπαθούν να το διατηρούν χειραγωγώντας τους πιστούς. Τα παραδείγματα στη χώρα μας, ουκ ολίγα: από τον Μητροπολίτη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Αμβρόσιο, που ευχήθηκε «να σαπίσει το χέρι του Φίλη αν υπογράψει τέτοια διατάγματα αθεΐας όπως η κατάργηση τον θρησκευτικών» έως τον Μητροπολίτη Σεραφείμ, που είπε ότι «η ομοφυλοφιλία προκαλεί καρκίνο». Και βεβαίως μην ξεχνάμε το περιστατικό στο θέατρο Χυτήριο με βουλευτές της Χρυσής Αυγής, «πιστές» και «πιστούς» να χυδαιολογούν και να υποβιβάζουν ηθοποιούς και εργαζόμενους. Ο λόγος; Το θεατρικό αφορούσε τον Χριστό. Δεν γίνεται να παραλείψουμε τη φασιστική οργάνωση «Ισλαμικό Κράτος», που με βάση τη θρησκεία προκαλεί οδύνη και αίμα σε χιλιάδες κόσμο, με σχετικά πρόσφατο παράδειγμα το χτύπημα στη Βαγδάτη. Ο αριθμός των νεκρών από την αιματηρή τρομοκρατική επίθεση στη Βαγδάτη ήταν 125. Αντιστοίχως, στη Γαλλία οι νεκροί ανήλθαν στους 84.

Χρειάζεται άμεση και βαθιά ρήξη με αυτή τη σκουριασμένη μηχανή που με αφορμή τη θρησκεία σκοτώνει ανθρώπους και προκαλεί μίσος ανάμεσά τους. Και, ναι, η αριστερά μπορεί να το κάνει αυτό ξεριζώνοντας κάθε είδους φασισμό, κάθε είδους ρατσισμό που γεννά η θρησκεία. Ένας καλύτερος κόσμος είναι αυτός που χωράει πολλούς κόσμους. Αυτό θέλουμε, γι’ αυτό παλεύουμε διπλά σε όλους, πιάνοντας το χέρι τους, χωρίς να μας νοιάζει το χρώμα τους, η εθνικότητά τους, η σεξουαλικότητα και η θρησκεία τους, όσο κι αν τα συστημικά ΜΜΕ βοηθάνε με τον τρόπο τους την αναπαραγωγή μιας αντίστροφης κατεύθυνσης, δίνοντας συνεχώς βήμα σε «ανθρώπους του Θεού» να υποβιβάζουν και να καταδικάζουν οτιδήποτε διαφορετικό. Μένουμε ακλόνητοι και παλεύουμε για το καλύτερο, και η αριστερά οφείλει να παλεύει κάθε μέρα κάθε είδους ακροδεξιά φωνή, γιατί βία δεν είναι μόνο η ξυλοδαρμοί και τα χτυπήματα, είναι και τα λογία βγαλμένα από ρατσιστικό μίσος, περίτεχνα καλυμμένα από χρυσοποίκιλτα ράσα και «πατριωτικές» μάσκες.

Ο φασισμός πλέον δεν δειλιάζει, αναζητά διαδρόμους για να χύσει το δηλητήριό του και δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος από τη θρησκεία, την εκκλησιά και τους εκπροσώπους της. Οι αριστερές δυνάμεις και κάθε κοινωνική δύναμη πρέπει να μάχεται για το αντίθετο, με συνεχόμενη ανυπακοή σε όσα θέλουν να επιβάλουν με αυταρχικό και ύπουλο τρόπο άνθρωποι της εκκλησίας. Γιατί αύτη η μηχανή, όσο σκουριασμένη κι αν είναι, παραμένει δυνατή, χωρίς όμως να σημαίνει ότι δεν μπορεί να ηττηθεί, με καθοριστική σε αυτό το κομμάτι τη συμβολή της νεολαίας. Της νεολαίας των κινημάτων, της αριστεράς με προοδευτικές ιδέες, με οράματα και αξίες, που προσπαθεί να διεκδικήσει, να συγκρουστεί και εν κατακλείδι να κατακτήσει μια δημοκρατική, αντιφασιστική, αντιομοφοβική τοποθέτηση σε σύγκρουση με τις λογικές που παγιώνει η εκκλησία και οι άνθρωποί της σε κάθε γειτονιά. Εκεί που «θεοσεβούμενοι» άνθρωποι προσπαθούν έμμεσα η άμεσα να εκκολάψουν το αυγό του φιδιού, νέοι άνθρωποι μπορούν να φέρουν την αλλαγή όσον αφορά την εκκλησιά.

Είναι φανερό πλέον ότι φασισμός, ο ρατσισμός και η εκκλησιά συστηματικά συνδέονται με ενεργούς διαύλους επικοινωνίας· και η νεολαία μπορεί να αποδείξει στον λαό με συνέχεις και ουσιώδεις δράσεις ότι το μόνο που θέλουν να κάνουν οι εκπρόσωποί της είναι να ωθούν τον κόσμο στη βία και το μίσος απέναντι σε οτιδήποτε διαφορετικό. Με συνεχόμενα σταθερά βήματα, οι νέοι με βασικό άξονα την αλληλεγγύη μπορούν να αποδείξουν ότι οι άνθρωποι χωρίς διαχωρισμούς και διακρίσεις είναι αυτοί που μετράνε περισσότερο από κάθε θρησκεία και κάθε εκκλησιά. Οι νέοι μπορούν να αποδείξουν περίτρανά ότι το σημαντικό είναι να είμαστε διπλά στο διαφορετικό και όχι να το πολεμάμε. Γιατί όπως έλεγε και ο Εδουάρδο Γκαλεάνο: «Δεν πιστεύω στη φιλανθρωπία, πιστεύω στην αλληλεγγύη. Η φιλανθρωπία είναι κατακόρυφη άρα είναι ντροπιαστική. Πηγαίνει από πάνω προς τα κάτω. Η αλληλεγγύη είναι οριζόντια. Σέβεσαι τον άλλον και μαθαίνεις από αυτόν. Έχω πολλά να μάθω από άλλους ανθρώπους».

Δεν μπορούμε βέβαια να πούμε ότι δεν υπάρχουν εξαιρέσεις, μικρές μεν αλλά φωτεινές. Υπάρχουν ιερείς που νοιάζονται ουσιαστικά για την κοινωνία και τον συνάνθρωπό τους. Υπάρχουν ιερείς που λένε «αγάπα τον πλησίον σου» και το εννοούν· υπάρχουν ιερείς που λένε «ο έχων δύο χιτώνες να δίνει τον έναν» και το πράττουν καθώς και ιστορικής σημασίας παπάδες για την Ελλάδα όπως η εμβληματική φυσιογνωμία της Εθνικής Αντίστασης, μέλος του ΕΛΑΣ, πρωτοπρεσβύτερος Δημήτριος Κ. Χολέβας. Αλλά γι’ αυτόν ακριβός τον λόγο η μηχανή παίρνει και πάλι μπρος και προσπαθεί με τον γνωστό υπόγειο τρόπο τις να μεγαλώσει και να δημιουργήσει τους δικούς της εγχώριους ΙSIS. Εάν θέλαμε να φέρουμε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, μπορούμε να θυμηθούμε τις δηλώσεις του Αμβρόσιου: «Η Χρυσή Αυγή θα μπορούσε να αναδειχτεί σε γλυκιά ελπίδα» και έτσι απλά η προβολή του φασισμού και του ρατσισμού συνεχίζεται ακάθεκτη.

Το σημαντικότερο και το βασικότερο είναι να μη σταματήσουμε να μαχόμαστε για ένα καλύτερο αύριο και ένα ακόμα πιο ελπιδοφόρο μέλλον. Αυτό το μέλλον που παιδιά από όλες τις χώρες θα παίζουν μαζί χωρίς τα «όχι», τα «μη» και τα «δεν» που επιβάλλουν οι διάφορες θρησκείες. Να συνεχίσουμε να παλεύουμε για ένα μέλλον που οι άνθρωποι θα κάνουν παρέα χωρίς τα γνωστά άγνωστα ρατσιστικά εμπόδια της κάθε εκκλησίας και των εκπρόσωπων της. Το κομπιουτεράκι τις αλλαγής το έχουμε στα χεριά μας· το μόνο που πρέπει να κάνουμε είναι να πατήσουμε το κουμπί που χρειάζεται, φέρνοντας τις αντιδράσεις που χρειάζεται.

Σήμερα, τα λογία του Μαρξ περί θρησκείας είναι πιο επίκαιρα από ποτέ: «Ο άνθρωπος κάνει τη θρησκεία, όχι η θρησκεία τον άνθρωπο. Η θρησκεία είναι η αυτοσυνείδηση και η αυτοσυναίσθηση του ανθρώπου που δεν έχει βρει ακόμα τον εαυτό του ή τον έχει ξαναχάσει. Η θρησκεία είναι η φαντασιακή πραγμάτωση της ανθρώπινης ουσίας, αφού η ανθρώπινη ουσία δεν έχει αληθινή πραγμάτωση».