ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΜΑΣ


Henri Lefebvre

Η εισβολή του Μάη


ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΚΤΟΣ ΓΡΑΜΜΗΣ


ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ |
Σάβ, 17/06/2017 - 14:12

Και, τελικά, τί έγινε στο Eurogroup;


Για αρχή, «πήραμε» (δηλαδή το ελληνικό κράτος πήρε) ένα νέο δάνειο 8,5 δις €. Σε καλή μεριά...

Κατά τα άλλα:

Το ΔΝΤ κατάφερε να μη δώσει φράγκο για την ώρα (αν και υποσχέθηκε 2 δις υπό όρους για αργότερα). Αυτό είναι σημαντικό για το ταμείο, δεδομένου ότι έτσι διατηρεί τις εσωτερικές του ισορροπίες, όπως αυτές καθορίζονται από την ηγεμονία των ΗΠΑ. (Δεν είναι λίγες οι αναπτυσσόμενες χώρες που διαμαρτύρονται όταν τεράστια ποσά δανείζονται στην σχετικά αναπτυγμένη Ελλάδα και όχι στις ίδιες που τα έχουν περισσότερη ανάγκη.) Το ΔΝΤ στηρίζει την άρνησή του να δώσει λεφτά στην (σωστή) εκτίμησή του ότι το χρέος ως έχει είναι  «μη βιώσιμο».

Οι Γερμανοί κερδίζουν χρόνο στη «διαμάχη» τους με το ΔΝΤ. Το ματς θα επαναληφθεί, αν χρειαστεί, αργότερα. Είναι πιθανό ότι θα λήξει το 2018 με την έξοδο του ταμείου από το ελληνικό πρόγραμμα, αλλά αυτό θα το δούμε τότε – και το τι θα γίνει θα επικαθοριστεί από τις εξελίξεις στο πολύ πιο σημαντικό μέτωπο των χρεών των μεγάλων ευρωπαϊκών χωρών, Ιταλίας, Ισπανίας κ.λπ.

Οι Ευρωπαίοι τώρα, δηλαδή η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, δίνουν το σύνολο των χρημάτων. Από αυτά, τα 7 περίπου δις θα γυρίσουν αυτόματα στην ΕΚΤ αμέσως μόλις εκταμιευθούν, τον Ιούλιο, αφού το δάνειο αφορά αποπληρωμή των ληξιπρόθεσμων υποχρεώσεών μας λόγω δανείου που μας είχε δώσει... η ΕΚΤ.  Αεροδυναμικό κόλπο: από τη μία τσέπη στην άλλη. Καλό, ε; Τα υπόλοιπα θα έρθουν εδώ, σε δύο δόσεις των 800 εκ. για αποπληρωμή κάποιων από τα φέσια του ελληνικού δημοσίου προς τους προμηθευτές του.

Η κυβέρνηση περίμενε να πάρει κατιτίς παραπάνω, όπως αναδιάρθρωση χρέους, γι’ αυτό και οι λεονταρισμοί ότι αν η συμφωνία δεν είναι καλή θα συγκαλέσει σύνοδο κ.λπ. κ.λπ. Της ξεκαθάρισαν όμως αρμοδίως ότι δεν πρόκειται να γίνει τίποτα περισσότερο. Έτσι, ο μεν Τσακαλώτος έκανε τα πικρά γλυκά, δηλώνοντας ότι «ίσως βέβαια η συμφωνία να μην είναι αυτό που άξιζε στις θυσίες του ελληνικού λαού», αλλά ο Τσίπρας έδειξε ότι το θράσος του περισσεύει: «Καλή ημέρα για την Ελλάδα η χτεσινή», «πήραμε αυτό που ζητούσαμε», «οριστική έξοδος από την κρίση» - και αυτό που στα αυτιά ορισμένων από μας ακούστηκε χειρότερο, «ίσως για πρώτη φορά μετά τον δύσκολο συμβιβασμό του Ιούλη του 2015 αισθανόμαστε δικαιωμένοι».

Είναι σχεδόν αυτονόητο ότι όλα αυτά είναι προκλητικά κυνικά ψεύδη, αλλά ας δούμε εν συντομία το γιατί.

Πρώτον, η κυβέρνηση επανέλαβε την υπόσχεσή της να διατηρήσει πλεονάσματα στον προϋπολογισμό ίσα με 3,5% του ΑΕΠ μέχρι το 2022. Της έκαναν την... παραχώρηση μετά από το 2022 και μέχρι το... 2060 τα πλεονάσματα να είναι στο 2% του ΑΕΠ. Μέχρι το 2060! Θα ήταν αστείο και να το πει κανείς αυτό αν δεν ήταν κάτι που μας αφορά. Διαρκής αιματηρή λιτότητα με βάση διεθνή συνθήκη: Ούτε σε προτεκτοράτα δεν έβαζαν τέτοιους όρους. Δεν είναι περίεργο που μέχρι κι ο Τζούνιορ (ο Μητσοτάκης) κατάγγειλε την κυβέρνηση για διαρκή λιτότητα (όχι χωρίς κάποια δόση ζήλιας, φυσικά).

Δεύτερον, τα σχετικά λίγα χρήματα που θα πάνε για εξόφληση προμηθευτών του δημοσίου, προφανώς, θα χρησιμοποιηθούν επιλεκτικά για το χτίσιμο συμμαχιών με μερίδες του εγχώριου κεφαλαίου. Τα συνολικά χρέη του δημοσίου είναι 5 δις και η κυβέρνηση θα διαχειριστεί 800 εκ. τώρα και 800 το φθινόπωρο (κατόπιν νέας μίνι αξιολόγησης): προφανώς θα κοιτάξει να τα δώσει εκεί που μετράει...  

Κατά τα λοιπά, η συμφωνία περιλαμβάνει μια σειρά από ευχολόγια:

• Υπόσχεση για «Αναπτυξιακό μηχανισμό» (σύνδεση χρέους με ΑΕΠ, αίτημα του Τσακαλώτου), ο οποίος μηχανισμός όμως θα «κλειδώσει», λέει, το καλοκαίρι του 2018.

• Υπόσχεση για «Αναπτυξιακή τράπεζα» (αυτό το ζητάει ο Δραγασάκης), η οποία δεν διευκρινίζεται πότε θα γίνει, με τι λεφτά και από ποιον

• Υπόσχεση για χάρτη πορείας αναδιαπραγμάτευσης του χρέους το 2018. Επίσης υπονοείται η ένταξη κάποτε των ελληνικών ομολόγων στο QE. (Δεν αναλύουμε εδώ τι σημαίνουν αυτά· άσε να γίνουν πρώτα... Ειδικά το QE, πάντως, ήταν για την κυβέρνηση κάτι σαν νέα μεγάλη ιδέα και ιερό δισκοπότηρο μαζί. Πραγματικά θα πρέπει να σεβαστούμε τον βουβό πόνο της που δεν το πήρε.)

• «Επίσης το Eurogroup καλεί την Ελλάδα μαζί με τους θεσμούς και με τρίτα μέρη μέχρι το τέλος του έτους να αναπτύξουν ένα ολιστικό αναπτυξιακό στρατηγικό πρόγραμμα για την ενίσχυση του επενδυτικού κλίματος το οποίο να περιλαμβάνει περαιτέρω επιλογές κινητοποίησης πρόσθετων χρηματοδοτήσεων από εθνικές αναπτυξιακές τράπεζες και άλλους διεθνείς φορείς και όργανα, όπως η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων και η EBRD.» [σσ: Όπως δείχνει η κωδική φράση «ανάπτυξη ολιστικού αναπτυξιακούστρατηγικούπρογράμματος», το παράθεμα αυτό είναι γραμμένο σε πυκνά Βρυξελλο-Ευρωπαϊκά. Επειδή αυτή είναι μια διάλεκτος ακατανόητη στον μέσο αναγνώστη, παραθέτουμε εδώ την ακριβή, λέξη προς λέξη, μετάφραση του παραθέματος σε απλά ελληνικά: «Μπλα μπλα μπλα να μωρέ γράψε εκεί μερικές αναπτυξο-μπούρδες να γεμίσει η σελίδα μπλα μπλα μπλα».]

 

Είναι όντως, λοιπόν, ένα βήμα εμπρός για την έξοδο από την κρίση;

Για συγκεκριμένες μερίδες του κεφαλαίου που θα επωφεληθούν από το δάνειο, από τα σχετικά παιχνίδια στο χρηματιστήριο, τις σχέσεις τους με την κυβέρνηση κ.λπ., η απάντηση είναι ναι. Για τις μερίδες του κεφαλαίου που θα επιχειρήσουν να κερδίσουν μακροπρόθεσμα από το τσάκισμα του μισθολογικού κόστους στη χώρα, η απάντηση είναι «κατά πάσα πιθανότητα ναι, αλλά μερικές από αυτές θα εκκαθαριστούν κιόλας». Οι πιθανότητες πάντως «οριστικής εξόδου από την κρίση» είναι μηδενικές, το καλύτερο που μπορούμε να περιμένουμε είναι σύντομα διαλείμματα «ανάπτυξης» από τα οποία λίγα ψίχουλα θα περισσεύουν για τα λαϊκά στρώματα.

...Τα οποία λαϊκά στρώματα λαμβάνουν μια σειρά από συγκρατημένα αισιόδοξες υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα, ενώ το μόνο βέβαιο που έχουν στα χέρια τους είναι από τη μία τα ήδη ψηφισμένα μέτρα για εργασιακά, συντάξεις κ.λπ. (συν όσα θα ψηφιστούν από δω και πέρα) και, από την άλλη, τη συμφωνία επιμήκυνσης της αιματηρής λιτότητας μέχρι τουλάχιστον το 2060, ή μέχρι να γίνουμε «ανταγωνιστικοί». Με τα λόγια του Σόιμπλε: «το ερώτημα είναι πώς θα βρει η Ελλάδα το δρόμο της, πώς θα προχωρήσει στις αναγκαίες αλλαγές, ώστε να καταστεί ανταγωνιστική, για να μπορέσει να σταθεί στα δικά της πόδια.» 

Γιατί, υπονοείται ευγενικά, αν δεν σταθεί στα δικά της πόδια, θα της τα κόψουμε...

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ

ΕΚΤΟΣ ΥΛΗΣ|
30/05/2023 - 12:10

Η Απάντηση στον Τζων Λιούις συνιστά πριν απ’ όλα μια εξαιρετική εισαγωγή στον μαρξισμό του Αλτουσέρ, ένα αλτουσεριανό μανιφέστο.

ΕΚΤΟΣ ΥΛΗΣ|
17/01/2023 - 17:34

Ο Φεμινισμός για το 99%, από τα πιο σημαίνοντα κείμενα του ρεύματος της κοινωνικής αναπαραγωγής, είναι γέννημα-θρέμμα της Παγκόσμιας Φεμινιστικής Απεργίας.

ΘΕΩΡΙΑ|
16/12/2021 - 14:44

Τον Νοέμβριο του 1977, από το βήμα του συνεδρίου που διοργάνωσε στη Βενετία η εφημερίδα Il Manifesto, ο Αλτουσέρ αναφωνεί «Επιτέλους, η κρίση του μαρξισμού!».

ΚΟΙΝΩΝΙΑ/ΚΙΝΗΜΑΤΑ|
09/02/2021 - 16:16

Ένα κίνημα για δημόσιο, δωρεάν και δημοκρατικό πανεπιστήμιο, είναι πρώτα απ’ όλα ένα κίνημα για ανοιχτό πανεπιστήμιο.