Υπάρχει ανάγκη κινηματικών πρωτοβουλιών αντιπολεμικής δράσης ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τον εθνικισμό, που θα αποκαλύπτουν τον ρόλο της ελληνικής κυβέρνησης.
Δεν χωρά κανένα χάιδεμα των συλλαλητηρίων τύπου Θεσσαλονίκης ακόμα και αν δεν κατέβηκαν μόνο ακροδεξιοί εκεί.
Ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να ανασυστήσει τον «κεντροαριστερό» μνημονιακό συστημικό πόλο συγκροτώντας νέες κοινωνικές συμμαχίες με αστικά και μικροαστικά στρώματα.
Το 2006-’07 δεν είναι εδώ και καιρό ένα σημείο, μία αναφορά που ξαναγυρνά το «κοινωνικό» υποκείμενο, η «γενιά μας» σα σύνολο.
Η σταδιακή μεταστροφή του Γκάλμπρεϊθ από την εμπειρία του στο κυβερνητικό επιτελείο είναι χρήσιμη και πολιτικά διδακτική. Αξίζει η εμπειρία αυτή να μελετηθεί.
Όταν τσακώνονται οι ελέφαντες, την πληρώνουν τα ποντίκια, εν προκειμένω η κυβέρνηση, που προσπαθούσε να πείσει ότι έπαιξε με «στρατηγική ευφυΐα» στις αντιθέσεις Γερμανίας-ΗΠΑ.
Ο Ρώσος συγγραφέας Ιβάν Τουργκένιεφ έγραψε κάποτε: «Να φωνάζεις δυνατότερα ενάντια στα ελαττώματα που νιώθεις ότι έχεις»
Βρισκόμαστε σε μία εποχή ανακατατάξεων διεθνώς και εγχώρια, σε μία εποχή κρίσης και όξυνσης των αντιθέσεων