



Τον Νοέμβριο του 1977, από το βήμα του συνεδρίου που διοργάνωσε στη Βενετία η εφημερίδα Il Manifesto, ο Αλτουσέρ αναφωνεί «Επιτέλους, η κρίση του μαρξισμού!».
Ο Αλτουσέρ επιχειρεί να τεκμηριώσει ότι η φιλοσοφία δεν είναι μια πρακτική που αφορά απλώς τους ακαδημαϊκούς φιλοσόφους αλλά όλους τους ανθρώπους.
Ο Φουκώ μάς καλεί να αναρωτηθούμε όχι πότε θα γίνει η επανάσταση αλλά κατά πόσο διατρέχει σήμερα κιόλας την καπιταλιστική καθημερινότητα.
Ο Αλτουσέρ ανατρέχει στις φιλοσοφικές παρεμβάσεις του Λένιν για να υποστηρίξει ότι ο μαρξισμός δεν είναι μια νέα φιλοσοφία αλλά μια νέα πρακτική της φιλοσοφίας.
Ο Φουκώ δεν αντιλαμβάνεται την εξουσία ως επιθυμητό τρόπαιο δύο στρατοπέδων που μάχονται για τα μάτια της.
Αναζητούμε σημεία συνάντησης ανάμεσα στον Φουκώ και τον Μαρξ και επιχειρούμε μια θεωρητική σύνθεση εννοιών και προσεγγίσεων.
Η ιδέα της φιλοσοφίας ως παρέμβασης έχει απόρροια την ιδέα πως κάθε φιλοσοφικό κείμενο είναι κατ’ ανάγκην επικαθορισμένο και συγκρουσιακό.
Οι συναντήσεις θεωρίας ολοκληρώνονται την Κυριακή το απόγευμα με το δεύτερο κεντρικό τραπέζι