Website Εκδόσεις Περιοδικό Λέσχη
ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΜΑΣ
Η γαλλική κυβέρνηση συγκεφαλαιώνει την κρίση ηγεμονίας στην Ευρώπη, και την ιδιότυπη «κρίση ηγεσίας», η οποία μοιάζει να ’ναι το όριο της αυταρχικής νεοφιλελεύθερης μεταδημοκρατίας.
Μέχρι την Τετάρτη 23 Μάη 10 εκατ. Γάλλοι (40% του ενεργού πληθυσμού) απεργούν. Είναι η μεγαλύτερη απεργία που γνώρισε ποτέ η μεταπολεμική Ευρώπη.
Ίσως η βασικότερη κληρονομιά του Μάη είναι ότι προχώρησε τη σκέψη του Γκράμσι για την ανάγκη συγκρότησης όρων αντιηγεμονίας στους χώρους που ζει η εργατική τάξη.
Στις αρχές του ’50, στην Αμερική επικρατούσε το ψυχροπολεμικό κλίμα του μακαρθισμού, σιγά σιγά όμως αναπτύχθηκαν επιμέρους αντιστάσεις.
Ο γερμανικός Μάης αποτέλεσε την πρώτη απόπειρα για τη ζωτική «αλλαγή παραδείγματος» σε μια χώρα που ασφυκτιούσε από το ναζιστικό παρελθόν.
Ο Ουελμπέκ καταγγέλλει ότι η γενιά του Μάη θα μας «φορέσει τη μαντίλα» από την πολλή «ανεκτικότητα».
Εκ των 11 υποψηφίων του πρώτου γύρου, ο Μακρόν αποτελεί τον περισσότερο αφοσιωμένο στην «ευρωπαϊκή ταυτότητα» της Γαλλίας.
Παρότι τα συνδικάτα κινητοποιούνται για τον εργασιακό νόμο, πολύς κόσμος που συμμετέχει στο κίνημα κινητοποιείται πιο συνολικά, για τον ρατσισμό, την καταστολή.
