![](/sites/all/themes/ektos/assets/img/slash.png)
![](/sites/all/themes/ektos/assets/img/slash.png)
![](/sites/all/themes/ektos/assets/img/slash.png)
![](/sites/all/themes/ektos/assets/img/slash.png)
Ο βαθύτερος λόγος που η έξοδος, στην τρέχουσα συγκυρία, μπορεί είναι ένα σημαντικό πρώτο βήμα για τη μετάβαση σε ένα άλλο κοινωνικό υπόδειγμα είναι ακριβώς η φύση του χρήματος.
Η ίδια η πολιτική ουσία των δικαιωμάτων συνίσταται στη νομιμοποίηση του ατόμου ή των συνενώσεων που αυτό ιδρύει να αποκρούουν την παρέμβαση του κράτους αλλά και όποιας άλλης πηγής ισχύος από μία συγκεκριμένη σφαίρα του βίου τους.
Η ρήξη με την Ε.Ε. είναι μια αναγκαία διεργασία επανακατοχύρωσης της λαϊκής κυριαρχίας. Συμπυκνώνει ένα δημοκρατικό αίτημα αυτοκαθορισμού της εργαζόμενης πλειοψηφίας σε ένα δοσμένο γεωγραφικό χώρο.
Η εξέταση των πολιτικών δυναμικών που αναπτύσσονται πανευρωπαϊκά δεν αφήνει καμία αμφιβολία ότι η άκρα Δεξιά αποτελεί τον βασικό κερδισμένο, με τις δυνάμεις της Αριστεράς να παρακολουθούν από απόσταση τις εξελίξεις.
Το ενδιαφέρον μας για τις ΕΟΖ δεν μπορεί να αρκείται στην πιθανή συγκεκριμένη οριοθέτησή τους. Στην πραγματικότητα, περισσότερο συντελείται μια διαδικασία ουσιαστικής μετατροπής ολόκληρης της χώρας σε ειδική ζώνη.
Η ιδέα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης προωθήθηκε σταθερά κυρίως μέσω μηχανισμών οικονομικής συνεργασίας και ενοποίησης, ενώ αντίθετα έως και σήμερα η παράλληλη διαδικασία της πολιτικής ενοποίησης υστερεί σημαντικά σε προχωρήματα και κατακτήσεις.
Η δικτατορία βρήκε την Αριστερά απροετοίμαστη˙ με νέο δυναμικό και εκπροσωπήσεις, αλλά χωρίς να μπορεί να τα μετασχηματίσει σε μια άλλη στρατηγική. Η διάσπαση του 1968 ήταν έκφραση αυτής της αντίφασης.
Ένα εξαιρετικά πολύπλοκο μωσαϊκό δημιουργίας, έκφρασης και κουλτούρας εν εξελίξει, ο πολιτισμός, αποτελεί αντανάκλαση των ιδιαίτερων κοινωνικών και πολιτικών συνθηκών κάθε εποχής.