Οι όροι της θεωρητικής αντιπαράθεσης μας επιτρέπουν ή όχι να εξελίσσουμε την οπτική μας για τον κόσμο.
Μέχρι την Τετάρτη 23 Μάη 10 εκατ. Γάλλοι (40% του ενεργού πληθυσμού) απεργούν. Είναι η μεγαλύτερη απεργία που γνώρισε ποτέ η μεταπολεμική Ευρώπη.
Ίσως η βασικότερη κληρονομιά του Μάη είναι ότι προχώρησε τη σκέψη του Γκράμσι για την ανάγκη συγκρότησης όρων αντιηγεμονίας στους χώρους που ζει η εργατική τάξη.
Στις αρχές του ’50, στην Αμερική επικρατούσε το ψυχροπολεμικό κλίμα του μακαρθισμού, σιγά σιγά όμως αναπτύχθηκαν επιμέρους αντιστάσεις.
Ο γερμανικός Μάης αποτέλεσε την πρώτη απόπειρα για τη ζωτική «αλλαγή παραδείγματος» σε μια χώρα που ασφυκτιούσε από το ναζιστικό παρελθόν.
Έλληνες, Βούλγαροι και Σέρβοι για δεκαετίες ανταγωνίζονταν για το ποιος θα εγκολπώσει στη δική του κρατική αγκαλιά τους σλαβόφωνους χριστιανούς.
Οι Ζαπατίστας προσέδωσαν υλικότητα και τοπικότητα στο όραμα της κοινωνικής αλλαγής.
Η είσοδος της κρίσης δημιούργησε ορισμένα υπαρξιακά ερωτήματα: Ποιοι είμαστε ως λαός; Πού πάμε; Τι έγινε στο παρελθόν;